تا کی باید بشکنن جلو چشام غرورتو  ♥ اونایی که ندیدن هوای پر شوره تو رو

تا کی باید ببازی بازی عاشقی رو  ♥تا کی میخوای  بسازی با غم بی کسی تو

تا کی باید ببینم یه گوشه ای نشستی   ♥اونم که بی وفا شد به پای کی نشستی

چقد بهت بگم دل عاشقی ها دروغه  ♥خورشید رسوای عشق عمریه بی فروغه

اینقد به غم نشستی غم دیگه خسته شده ♥  اونقدی گریه کردی شبت شکسته شده

چرا باید بسوزم به پای سوختن تو ♥ چرا باید بسوزی حالا که رفته بی تو

بیا دیگه بعد این با غصه ها قهر کنیم  ♥ستاره ها رو بازم عاشق این شهر کنیم

شعر :علی رنجبر

میشود بی دلیل ازهمه بریده باشی           میشود چون جامه ای دریده باشی؟      

میشود بی احساس شوی                      بی آنکه از کسی زخم خورده باشی؟

میشود سرد باشی با همه                     بی انکه از کسی دل برده باشی؟

میشود غم دوستت داشته باشد           و تو با او مثله مرده باشی؟

میشود بی انکه بشکند دلت                 همچون گلی باران زده پژمرده باشی؟

میشود دوست داشته باشی               فریاد برکشی و نتوانی چون افسرده باشی؟

میشود با این همه که هستند              حس کنی تنهایی و دلمرده باشی؟

خواب را آرزو کنی و در تب و تاب            یاری که ندیدیش مویی افشرده باشی

با همه جاده هایی که هست و خواهد بود

                                                            با همه در و دیوار های شهر گره خورده باشی

اما از او که دوستش داری عاشقش هستی

                                  تو نگاش زل نزنی تو نگاش نمرده باشی


                                                                            شعر از علی رنجبر

تو که کوه یخی نداری احساس            بهم تعنه زدی هر چی دلت خواست

میگفتی عشق یعنی چی دروغه       تو این دنیا خورشید خوبی رو به غروبه

اگر خورشید  نباشه تو دنیات                     اگر سردی بباره از سر و پات

من از حرفای تو خسته نمیشم                          اگه بد هم بگی بازم نمیرم

می سوزم تا بشم خورشید دنیات                 تا عشقه من بگیره کل دنیات

تو هم یخت یه روزی آب میشه                اگر رود نباشی دلت مرداب میشه